LABRADORY
HISTORIA RASY
Labradory pochodzą z Nowej Fundlandii gdzie pomagały rybakom w wyławianiu sieci na brzeg. Zwane tam były Psami św. Jana i wyglądały nieco inaczej niż dzisiaj.
Przodek współczesnego labradora był średniej wielkości psem z wysoko noszonym ogonem, o ciemnym, często cętkowanym ubarwieniu i kręconej sierści.
Angielscy rybacy przywieźli te psy do Wielkiej Brytanii gdzie rasą zainteresował się hrabia Malmesbury. Odkupił psy od rybaków, zajął się ich hodowlą i nazwał je labradorami.
Do dzisiaj nie wiadomo czy labradory krzyżowano z innymi rasami psów myśliwskich, tak jak to było w przypadku innych retrieverów.
Labrador Retriever jest psem średniego rozmiaru, o zwartej budowie ciała, silnie i mocno zbudowanym psem, z krótkim, gęstym, wodoodpornym owłosieniem. Ma małe, spuszczone uszy, krótki, gruby, wydrzy ogon, noszony poziomo z tyłu lub z lekko zakrzywionym ku górze.
Długość ciała jest równa lub ewentualnie nieco dłuższa niż wysokość w kłębie, a odległość od łokci do ziemi jest równa połowie wysokości w kłębie. Labrador Retriever to pies pozbawiony cech przesadzonych, wysoki lecz nie długonogi, nie jest zbyt długi, czy też zbyt niski, nie jest również psem, który musi być karcony.
Labrador Retriever powinien być oceniany jako pracujący pies myśliwski, więc jego błędy czy tez złe zachowania powinny być karcone proporcjonalnie do tego jak bardzo przeszkadzają one w zdolności do pracy.
Labradora cechuje odwaga, ale nie agresja. Jest otwarty w stosunku do ludzi i innych zwierząt. Nie prowokuje bójek a zaczepiany raczej ich unika. Jest opanowany i zrównoważony ale jednocześnie wesoły, lubiący pieszczoty i wszelkiego rodzaju zabawy od szczeniaka aż do późnej starości.
Jest psem bardzo cierpliwym w stosunku do dzieci. Przyjmie wszelkie ich pomysły i nachalne pieszczoty z radością i machaniem ogona. Zniesie nawet jazdy na jego grzbiecie czy przebieranie za królewnę. Gdy już będzie skrajnie zmęczony raczej odejdzie niż pokaże dziecku, że ma dość warknięciem czy kłapaniem paszczą.
Jako, że labrador to pies praktycznie pozbawiony agresji, stróżowanie jest sprzeczne z jego naturą a pilnowanie posesji nigdy nie będzie jego pasją. Nie należy jednak zapominać, że jest to duży, postawny pies, którego sam wygląd wzbudza respekt, zwłaszcza jeśli pies jest czarnego koloru.